Met een achtste plek en veel pech sloot Annemiek van Vleuten haar laatste WK op de weg af. De Nederlandse kreeg een staande ovatie in de laatste rechte lijn. Nadien was ze vol lof over haar opvolgster in de regenboogtrui: Lotte Kopecky.
“Het was absoluut geen verrassing”, lachte Van Vleuten in Glasgow. “Voor mij was ze favoriet nummer één. Om het dan zo af te maken, dat is super knap. Als ik zie waar zij vandaan komt… Ik heb haar tijdens een antidopingcontrole eens moed in staan praten, ik denk dat dit in 2012 of zo was. Ze had toen wat moeilijkere jaren en zat minder lekker in haar vel. Ik zag toen al wel: dit is een onwijze klasbak. We hebben toen leuk gepraat en ik heb ontzettend veel respect voor haar. Het is een renster die ontzettend veel kan. Voor is ze een beetje de vrouwelijke Mathieu van der Poel.”
Kopecky pakte naast de regenboogtrui op de weg ook twee wereldtitels op de baan.
“Ja, dat is niet evident”, knikt de Nederlandse. “Ik heb bij haar ook altijd de indruk – pas op, ze is heel serieus met haar sport bezig – dat ze er ook wel van geniet. Dat vind ik zo mooi aan haar en dat straalt er ook vanaf. Het is een killer en een heel mooie wereldkampioene. Het mooiste is dat er een wereldkampioene is die het verdient en Lotte gaat die trui heel veel glans geven. Vorig jaar was ze er al dichtbij, maar toen stak ik er een stokje voor (lacht). Weet je, het is ook goed voor het vrouwenwielrennen als er kampioenen uit meerdere landen komen.”
Vollering tevreden met zilver
Demi Vollering had vrede met haar zilveren medaille op het WK op de weg. “Ik denk dat er niet meer in zat”, zei ze. “Lotte Kopecky was de sterkste.”
Vollering finishte met een achterstand van 7 seconden op haar Belgische ploeggenote bij SD Worx.
“Het was jammer dat Annemiek van Vleuten lek reed. Want dan hadden we het Kopecky iets lastiger kunnen maken. Maar ook dan was het heel lastig geworden. Kopecky was gewoon supersterk. Ik kreeg ook kramp toen ik haar wilde volgen. Gelukkig reed ik die kramp er nog uit en kon ik voor de tweede plaats sprinten. Ik ben blij met zilver, maar de volgende keer gaan we wel voor goud.”
© AFP
“Uiteindelijk willen we allemaal die trui en dan ben je niet met SD Worx-belangen bezig. Dat begrijpt zij ook. Toch is het soms wel raar, want je bent het hele jaar maatjes, behalve in deze wedstrijd. Op die momenten denk je aan de trui, en dan helpt het dat Lotte er ook zo over denkt”, aldus de winnares van de Tour des Femmes, die dringen nood heeft aan vakantie.
“Uiteindelijk draait het erom dat je een goede balans kan vinden. Je moet aanvoelen wanneer het genoeg is. Voor mijzelf was het ook lastig afgelopen week, maar ik heb mezelf een soort van gered door na de Tour op een kleine vakantietrip te gaan met mijn familie. Maar ik had ook de afgelopen week nog twijfels. Ik ben met mijn mental coach gaan praten, het is belangrijk dat je iemand hebt om daarover te praten die niet té dicht bij je staat. Op die manier kun je de knop omzetten en de motivatie terugvinden. Na de Tour is er iets van mijn schouders afgevallen, dus dan is het soms toch wel lastig om de focus weer te vinden. Dit keer lukte dat wel, maar dat is niet altijd zo.”